Σήμερα στην σελίδα μου φιλοξενώ την συγγραφέα κυρία Γλυκερία Κακούρη.
Καλώς ήρθατε!
Κι εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τη φιλοξενία.
1. Τι σημαίνει για σας λογοτεχνία; Πότε νιώσατε για πρώτη φορά την έλξη που σας δημιουργεί;
Η λογοτεχνία για μένα είναι ένα ευχάριστο διάλειμμα από την πραγματικότητα. Ένα μαγικό ταξίδι σε άλλους κόσμους. Μπορεί να σε μεταφέρει σε οποιοδήποτε τόπο οποιαδήποτε εποχή και να σε κάνει συνοδοιπόρο με διαφορετικούς τύπους ανθρώπων, με τους οποίους μπορεί να μην ερχόσουν ποτέ σε επαφή. Κατά συνέπεια, σου δίνει το έναυσμα να σκεφτείς διαφορετικά, προσφέροντάς σου την οπτική του «άλλου», του ήρωα με τον οποίο θα ταυτιστείς. Αυτή την έλξη την ένιωσα από πολύ νωρίς, ίσως από τη στιγμή που διάβασα το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο ως μαθήτρια δημοτικού. Είναι ένας «έρωτας», που δεν σβήνει εύκολα.
2. Είστε ένας άνθρωπος ανήσυχος συγγραφικά. Θα θέλατε να μας μιλήσετε για τα έργα σας;
Είναι γεγονός ότι το «μικρόβιο» της συγγραφής δεν σου επιτρέπει να επαναπαυτείς αλλά σε κρατά σε διαρκή εγρήγορση. Μέχρι στιγμής έχουν κυκλοφορήσει πέντε μυθιστορήματά μου για ενήλικες και τέσσερα παραμύθια για παιδιά νηπιαγωγείου και δημοτικού. Σε όλα μου τα έργα εστιάζω στον άνθρωπο και στη σχέση του με τις ύψιστες αξίες της ζωής. Αναφέρω ενδεικτικά κάποια ζητήματα, που θίγονται ακροθιγώς στα βιβλία μου, όπως το θέμα της ισότητας, του ρατσισμού, της ενδοοικογενειακής βίας, της αγάπης και της συναδέλφωσης, της κατανόησης και της συνύπαρξης με τον «άλλον» σ΄εναν οικουμενικό κόσμο. Σε όλα τα βιβλία υπάρχει κατάθεση ψυχής και αυτό πιστεύω το εισπράττει ο κόσμος. Μόνο με την αλήθεια σου μπορείς να μιλήσεις στην ψυχή του άλλου.
3. Το τελευταίο σας βιβλίο με τίτλο "Πυρινα φύλλα" κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανάτυπο.
Μιλήστε μας με λίγα λόγια για το βασικό θέμα που πραγματεύεται. Το βιβλίο «Πύρινα Φύλλα» θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω σαν μια εκδοχή της σύγχρονης πραγματικότητας από την οπτική της νέας γενιάς, καθώς εστιάζει στις ανησυχίες και στους προβληματισμούς των νέων, και αν θέλετε, στο κοινωνικό και κατ΄επέκταση υπαρξιακό αδιέξοδο που τους χαρακτηρίζει, όταν νιώθουν ότι ζουν σε έναν κόσμο που δεν τους καταλαβαίνει και κόβει τα φτερά τους, πριν προλάβουν να τα ανοίξουν. Η νεαρή ηρωίδα Έλλη και η παρέα της καλούνται να ζήσουν στην Ελλάδα της κρίσης και να δοκιμάσουν τις αντοχές τους σε κάθε επίπεδο, προσωπικό και επαγγελματικό, και να πορευθούν με όση ψυχική δύναμη διαθέτουν σε ένα περιβάλλον άκρως ανταγωνιστικό και αλλοτριωμένο.
4. Ο τίτλος του βιβλίου σας προϋπήρξε πριν τη συγγραφή ή ήταν αποτέλεσμα της:
Ο τίτλος του βιβλίου ήταν αποτέλεσμα της συγγραφής του, καθώς αμφιταλαντεύτηκα αρκετά. Επιδίωξα να βρω έναν τίτλο αφαιρετικό και αλληγορικό, που όμως να δίνει το στίγμα του πλούσιου νοήματος του βιβλίου. Πύρινα φύλλα είναι οι αναμνήσεις που καίγονται, οι στιγμές που μας σημάδεψαν και χάνονται οριστικά... Πύρινα είναι τα φύλλα των δέντρων που καίγονται σαν τις καρδιές των ανθρώπων που προδίδονται, και κάνουν στάχτη την προηγούμενη ζωή τους.
5. Η έμπνευση του βιβλίου σας πώς προήλθε;
Από περιστατικά της καθημερινότητας. Από δικά μου βιώματα και των φίλων μου. Στο βιβλίο αυτό θα βρείτε την ήρεμη μαγεία της καθημερινότητας, τα θέματα που απασχολούν όλους μας κάποια στιγμή στη ζωή μας. Οι ήρωες είμαστε εμείς, η οικογένειά μας, ο κοινωνικός μας περίγυρος... Δεν επιζητούν τις ακρότητες, δεν υπερβάλλουν, δεν ξεφεύγουν από τα ανθρώπινα μέτρα. Η ίδια η ζωή, όμως, επιβάλλει την αλλαγή τους και τους κάνει μαχητές.
6. Ποια μηνύματα θέλετε να περάσετε στον αναγνώστη μέσα από το συγκεκριμένο βιβλίο σας;
Πολλά. Κάθε μυθιστόρημα από τη φύση του είναι ένα σύνθετο έργο, που δεν εστιάζει μόνο σε έναν προβληματισμό ούτε φωτίζει μόνο μια παράμετρο. Το στοίχημα είναι το κεντρικό του θέμα να αφήσει περιθώριο και στα επιμέρους ζητήματα, χωρίς όμως να χάσει τη δεσπόζουσα θέση του. Η αλλοτρίωση του σύγχρονου ανθρώπου από το ανταγωνιστικό περιβάλλον στο οποίο καλείται να ζήσει είναι ο βασικός προβληματισμός του βιβλίου. Πόσοι έχουν το ψυχικό σθένος να το αντιμετωπίσουν, να ξεπεράσουν τον όποιο σκόπελο και να δείξουν αυτό που λέμε «ανωτερότητα»; Κατ’ επέκταση ο σεβασμός προς τον άλλον αποκτά κι άλλη διάσταση: Σεβασμό προς τη φύση που μας περιβάλλει, και που τόσο εγωιστικά καταστρέφουμε. Δυστυχώς, η πυρκαγιά-που αναφέρεται στο βιβλίο-είναι μόνο ένας από τους μυριάδες τρόπους, που «επινόησε» ο άνθρωπος για να καταστρέψει τον πλανήτη που τον φιλοξενεί.
7. Η Έλλη η κεντρική πρωταγωνίστρια του βιβλίου σας ποια βασικά προτερήματα και αντίστοιχα ποια κυρίαρχα ελαττώματα διαθέτει;
Η Έλλη είναι μια νεαρή ηρωίδα με ήθος και ακεραιότητα. Η δειλία της και οι χαμηλοί τόνοι που την χαρακτηρίζουν είναι ίσως αυτά που την κρατάνε πίσω, μέχρι να πατήσει δυναμικά στα πόδια της και να διεκδικήσει την αγάπη και τα όνειρά της. Την έπλασα σκόπιμα διαφορετική απ’ τα κορίτσια της ηλικίας της, όχι απλώς για να κάνω ξεχωριστή την πρωταγωνίστρια του βιβλίου, αλλά γιατί κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και δύναται να σκέφτεται διαφορετικά ή να αντιδρά στη νοοτροπία της εποχής του. Εξάλλου, η δύναμη του κάθε ήρωα έγκειται στο κάτα πόσο μπορεί να κρατήσει ακέραια την προσωπικότητά του κόντρα στις σειρήνες των καιρών.
8. Ποια είναι η ειδοποιός διαφορά της συγγραφής ενός παραμυθιού από τη συγγραφή ενός βιβλίου ενηλίκων κατά τη γνώμη σας;
Πιστεύω ότι είναι η απλότητα και η αμεσότητα. Με σύντομο τρόπο, αλληγορικό πολλές φορές, και με μια φαινομενικά απλή ιστορία μπορεί κάποιος να πλησιάσει τα παιδιά. Στο μυθιστόρημα υπάρχει η δυνατότητα ανάπτυξης πιο σύνθετης σκέψης και ζητημάτων. Παρ’ όλα αυτά, πιστεύω πως υπάρχουν αρκετές ομοιότητες. Αν πρέπει να «γίνεις» παιδί, για να γράψεις παραμύθι, σίγουρα πρέπει να ’σαι αληθινός σαν παιδί, για να γράψεις ένα βιβλίο.
9. Παραμύθι σημαίνει "παραμυθία" δηλαδή παρηγοριά. Τι πιστεύετε ότι προσφέρει στις ψυχές των μικρών αναγνωστών;
Όντως προσφέρει παρηγοριά, ασφάλεια, ζεστασιά. Από τη μία, λόγω της φύσης των ιστοριών τα παιδιά παίρνουν πολλαπλά μηνύματα με ευχάριστο τρόπο και συγχρόνως καλλιεργούν τη φαντασία τους. Από την άλλη, ας μην ξεχνάμε ότι το παραμύθι λειτουργεί λυτρωτικά για τις οικογενειακές σχέσεις, καθώς δίνει την ευκαιρία στο γονιό και το παιδί να έχουν μια ώρα δική τους λίγο πριν τον ύπνο.
10. Ζωή σαν παραμύθι ή παραμύθι σαν τη ζωή. Σε ποια άποψη συγκλίνετε;
Νομίζω ότι το παραμύθι είναι σαν τη ζωή, βγαλμένο απ’ αυτήν. Πολύ θα θέλαμε, βέβαια, η ζωή μας να ήταν σαν παραμύθι αλλά επειδή αυτό δεν είναι πάντα εφικτό, αναζητούμε τη ζωή μας μέσα στα παραμύθια και στις ιστορίες που ακούμε ή βλέπουμε, οι οποίες αποτελούν καθρέφτη των ονείρων μας και γιατί όχι εκπλήρωση των επιθυμιών μας!
תגובות