Η Ελένη Στασινού γεννήθηκε στην Πάτρα το 1948 και προέρχεται από εργατική οικογένεια, γεγονός που θεωρεί απολύτως τιμητικό. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στη Διοίκηση Επιχειρήσεων. Έγραψε τις ποιητικές συλλογές «Οι οδύνες της μετάλλαξης» και «Πιο πέρα», καθώς και τα μυθιστορήματα «Η κουμπάρα η Μαργαρίτα», «Απόδραση προς το φως», «Ο Στέφανος του ελαιώνα», «H Αγία πόρνη της καρδιάς του» (best seller 2001), «H αυτοκρατορία των δήθεν», «Οντισιόν», «Νύχτες Υποταγής», «Η Γυναίκα των Δελφών». Το τελευταίο βραβεύτηκε το 2011 στο πλαίσιο των πολιτιστικών εκδηλώσεων του φορέα “Insula Europea” στην Perugia στις Ιταλίας (www.insulaeuropea.eu). Ακολουθούν «Οι Πιρογιέρηδες του Έρωτα» και το ιστορικό μυθιστόρημα «Ο Χορός των Κρυστάλλων». Συμμετείχε στη συλλογή διηγημάτων «Το λιμάνι της ζωής μου». Ασχολείται με τη δραματοποιημένη βιογραφία (Ερίκ Σατί, Σαίξπηρ, Διονύσιος Λαυράγκας). Από τις Εκδόσεις Γκοβόστη κυκλοφορούν, επίσης, τα μυθιστορήματα «Βρωμοθήλυκα της Ιστορίας», «Μαινάδες του Κηφισού» και «Ο οδηγός που άφησε το τρένο στη μέση του πουθενά».
Έχω τη χαρά να φιλοξενώ στο ιστολόγιό μου, τη συγγραφέα Ελένη Στασινού και το βιβλίο της «Μύχια πάθη της ζωής και της επανάστασης» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Γκοβόστη.
Κύρια Στασινού, θα ήθελα να σας καλωσορίσω στο ιστολόγιό μου. Ας ξεκινήσουμε!
1.Τι σημαίνει για εσάς η ΄΄συγγραφή΄΄ και πότε ξεκινήσατε να γράφετε;
Ευχαριστώ πρωτίστως για την πρόσκληση αυτή.
Συγγραφή σημαίνει ότι κάποια στιγμή ξεχείλισες από απορίες, συναισθήματα, ερωτηματικά, εικόνες, ελλείψεις, θαυμασμό, και χρειάστηκε όλα αυτά να βγουν. Κάπου να τα αποθέσεις, ώστε περισσότερο “ ελαφρύς” να συνεχίσεις τον δρόμο σου. Η ανάγκη η εσώτερη, θεωρώ πως εκδηλώνεται. Γι' αυτό μήπως δεν λένε πως πλέον δυστυχή πλάσματα από τους καλλιτέχνες (γενικώς) δεν υπάρχουν; Προσωπικά βέβαια δεν υπήρξα δυστυχές παιδί. Φλύαρο και ανυπόμονο ίσως. Μα σε πολυπληθή οικογένεια δεν προλάβαινα να αρθρώσω λέξη. Έτσι στράφηκα προς τα μέσα και δεν ξαναμίλησα μέχρι και τώρα που ευχαρίστως μιλώ μόνο με τις στενές μου σχέσεις και κατ΄ ανάγκην σε κάθε άλλη περίπτωση. Μεγαλώνοντας, την γραφή εκτός από ανάγκη την θεώρησα και μέσον να περάσεις μέσω αυτού ακόμα και την πολιτική, κοινωνική, ηθική άποψή σου. Αργότερα -σε προσωπικό επίπεδο-προστέθηκε και ένα είδος υποχρέωσης απέναντι στην συρρίκνωση της Ιστορίας. Γι' αυτό και αγγίζω θέματα που κινδυνεύουν να παραγραφούν, είτε σκοπίμως, είτε από την ταχύτητα των εποχών.
2.Θέλετε να μας δώσετε μια μικρή γεύση για την ιστορία που εκτυλίσσεται στο βιβλίο σας, με τίτλο «Μύχια πάθη της ζωής και της επανάστασης»;
Θα παρομοίαζα την υπόθεση ως ένα κράμα γεγονότων, ιστορικών, φανταστικών, κοινωνικών, προσωπικών, όπου θα παρακολουθήσουμε τον τρόπο με τον οποίο ωριμάζουν τα πρόσωπα ή για ποιους λόγους αρνούνται αυτήν την ωρίμανση, πως δημιουργούνται και από ποιες αιτίες τα κινήματα, πως από κοινωνική αγανάκτηση μετατρέπονται αργά και σταθερά σε επαναστατικά, σε ποια και πόσα μέσα μετέρχονται οι άνθρωποι ώστε να επιτύχουν αυτό ή να αποφύγουν το άλλο, πως η ενδοσκόπηση μπορεί να ωριμάσει το άτομο ή και να το αποσυνθέσει τελείως. Και φυσικά θα παρακολουθήσουμε να διασχίζουν τα χρόνια οι έρωτες. Μοιραίοι, ποιητικοί ή τραγικοί, που θα μας αφήσουν επίγευση ελπίδας.
3.Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε το συγκεκριμένο ιστορικό μυθιστόρημα;
Σε παρουσίαση βιβλίου κάποιος φίλος μας ξενάγησε στην περιοχή του αρχαίου Επιταλίου. Ό,που και υπήρχε λίμνη που το 1967 αποξηράνθηκε. Μια πρόταση του φίλου αυτού, με έκανε να θελήσω να ανατρέξω στις ιστορικές πηγές που αφορούσαν στον τόπο. Έμαθα λοιπόν ότι εκεί έλαβαν χώρα μάχες άνισες με τους Αιγύπτιους του Ιμπραήμ. Έτσι ξεκίνησαν όλα...
4.Με ποιον χαρακτήρα του βιβλίου ταυτιστήκατε; Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για αυτόν;
Ο συγγραφέας πιστεύω πως δεν εκπροσωπείται από έναν και μόνο. Το ομολογούν όλοι σχεδόν και είναι η αλήθεια, ότι ενυπάρχει σε όλους τους χαρακτήρες, λιγότερο η περισσότερο. Και για να χαριτολογήσω θα πω, πώς αλλιώς θα άντεχε ο συγγραφέας τον πολυσχιδή του εαυτό, αν δεν τον διαμοίραζε στα βιβλία του.
5.Υπάρχει συγκεκριμένη ώρα που σας επισκέπτεται η Μούσα της Έμπνευσης;
Δεν πιστεύω σε κάτι τέτοιο. Πιστεύω στην επίμονη και επίμοχθη δουλειά. Και λέω δουλειά, διότι αν δεν υποταχτείς σε αυτό που κάνεις, η “Μούσα” καθώς λέτε, δεν θα σου κάνει την τιμή να σε επισκεφθεί. Για μένα Μούσα είναι η στιγμή, όπου -μετά από την πολλή προσπάθεια- το κείμενο σου θα απογειωθεί έστω για λίγο, αγγίζοντας όμως το σημείο που εσύ στόχευες. Η καλή σου στιγμή σου στην γραφή! Οπότε δεν είναι θέμα ωρών για την επίσκεψη αυτή. Η “Μούσα” για σας ή “η καλή στιγμή” για μένα, έχει ένα είδος ελευθέρας, την φαντάζομαι ως ένα είδος επόπτη που με επιβραβεύει ως φιλότιμον εργάτη του λόγου.
6.Πώς αισθάνεστε όταν γράφετε τη λέξη «Τέλος» στο βιβλίο σας;
Δεν υπάρχει το Τέλος παρά μόνο ως λέξη υποσχόμενη, που αφού επιτέλεσε τον σκοπόν της, πλέον μέσα μου κυοφορεί το “Συνεχίζεται”. Διότι πράγματι ήδη υπάρχει το επόμενο έργο που εκπονείται. Η ρήση ότι κάθε τέλος είναι μια αρχή εδώ εφαρμόζεται απολύτως.
7.Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Ενώ άκουγα να διαβάζονται ψιθυριστά -από την μητέρα μου- οι βίοι των Αγίων, από μια ειρωνεία να πω της τύχης, το πρώτο βιβλίο που μου χάρισε ο αδελφός μου και το διάβασα η ίδια, αφορούσε στους Ελληνικούς μύθους. “Αταλάντη” το όνομα του. Θυμάμαι ακόμα το σκληρό του εξώφυλλο με την αρχαία Ελληνίδα κυνηγό….εικόνα που τόσο διατρανώθηκε στο παιδικό μυαλό, ώστε με την φαντασία, άρχισα να αλλάζω και την πλοκή κατά βούληση.
8.Πείτε μου κάτι που δεν γνωρίζουν οι αναγνώστες για εσάς.
Θεωρώ πως αυτά που δεν γνωρίζουν για μένα, είναι αυτά που προστατεύουν εμένα από τους αναγνώστες και τους αναγνώστες από μένα. Οπότε ας με γνωρίζουν ή ας με αναγνωρίζουν μέσα από τα κείμενά μου.
9.Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;
Έχω εκπαιδευτεί με διάφορους τρόπους να μην έχω φόβους. Επίσης έχω εκπαιδευτεί παντοιοτρόπως να βρίσκω ομορφιά και στις πλέον δύσκολες καταστάσεις. Στο μόνο που μπορώ να νοιώσω άσχημα είναι να μην μπορώ να εκλογικεύσω τη φοβία, ή να απαλύνω τον πόνο ή την λύπη του άλλου.
10.Με ποιον τρόπο μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί σας οι αναγνώστες;
Πρωτίστως μέσα από τα βιβλία μου. Μέσω του εκδοτικού μου. Και φυσικά μέσω του διαδικτύου.
11.Ένα μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες…
Οι αναγνώστες δεν πιστεύω πως ωφελούνται από μηνύματα, Μπορούν να ωφεληθούν όμως από βιβλία και τους θησαυρούς που μπορεί να περιέχοντα σε αυτά. Θα ευχηθώ μόνο, το κάθε βιβλίο που διαβάζουν να αποτελεί ένα ακόμη σκαλοπάτι που θα τους οδηγεί από την προσωπική ευχαρίστηση, στα υψηλότερα οφέλη της ανάγνωσης.
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και για την υπέροχη συνέντευξη! Καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!
Εγώ ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον που δείξατε για μένα και τα γραπτά μου. Να είστε καλά.
Comentarios