Λίνα Βαρότση: ''Δεν μου αρέσει να μιλάω για τους φόβους μου. Νιώθω ότι, ούτως ειπείν, τους ανοίγω μια μικρή χαραμάδα να μετουσιωθούν στη ζωή μου, σαν κάλεσμα. Προτιμώ να μιλάω για ελπίδες και όνειρα.''
Συνέντευξη
Η Λίνα Προδρομίδου-Βαρότση γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Από το 2003 έως το 2020 έζησε στη Μεγάλη Βρετανία, όπου εργάστηκε στην κινηματογραφική βιομηχανία και την Ανώτατη Εκπαίδευση. Κατέχει πτυχίο Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ, μεταπτυχιακό στην Παραγωγή και Σκηνοθεσία, και διδακτορικό στη Δημιουργική Γραφή. Η μονογραφία της, που αφορά τη δημιουργία του μυθοπλαστικού χαρακτήρα, Conceptualisation and Exposition: a Theory of Character Construction, κυκλοφορεί διεθνώς από τον εκδοτικό οίκο Routledge, New York. Η δουλειά της έχει παρουσιαστεί σε ακαδημαϊκά συνέδρια δημιουργικής γραφής. Τον Ιούνιο του 2020, επαναπατρίστηκε με την οικογένειά της στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Το “Σήκω από πάνω μου” είναι το πρώτο της μυθιστόρημα και κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ.
Κυρία Βαρότση, θα ήθελα να σας καλωσορίσω στο ιστολόγιό μου. Ας ξεκινήσουμε!
1.Τι σημαίνει για εσάς η ΄΄συγγραφή΄΄ και πότε ξεκινήσατε να γράφετε;
Η συγγραφή για μένα είναι ανάγκη, τρόπος ζωής, και αυτοπροσδιορίζομαι μέσα από αυτήν. Δεν συνιστά απλώς μια δημιουργική διαδικασία, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του είναι μου, ένας τρόπος για να χαρτογραφώ τον κόσμο, τον δικό μου και των άλλων.
2.Θέλετε να μας δώσετε μια μικρή γεύση για την ιστορία που εκτυλίσσεται στο μυθιστόρημά σας, με τίτλο «Σήκω από πάνω μου»;
Πρόκειται για την ιστορία της Νίνας, μιας ανήσυχης και αντιδραστικής φύσης που προσπαθεί να επιβιώσει συναισθηματικά μέσα στα κοινωνικά στεγανά και τις στενωπούς των οικογενειακών σχέσεων, διψώντας ενδόμυχα για αποδοχή και παλεύοντας ταυτόχρονα να παραμείνει ατόφια. Θα μπορούσα να περιγράψω τη ζωή της ως ένα οδοιπορικό ενηλικίωσης, μέσα από μία σειρά τραυματικών συγκυριών αλλά και τις συνέπειες των προσωπικών επιλογών, των δικών της και όσων την περιβάλλουν. Εν τέλει, έγραψα μια ιστορία για τις οικογενειακές σχέσεις, την έμφυλη βία και τη σημασία της αυταποδοχής.
3.Τι στάθηκε αφορμή για να γράψετε το συγκεκριμένο μυθιστόρημα;
Πειραματίζομαι με τη γραφή από πιτσιρίκα. Η ιδέα του να γράψω ένα μυθιστόρημα αποκρυσταλλώθηκε στην εφηβεία μου, και όταν διάβασα την «Αιγυπτία» του Ζιλμπέρ Σινουέ, ο κύβος ερρίφθη. Η πρώτη ύλη του βιβλίου είχε να κάνει με τη ζωή μιας πολυμελούς οικογένειας και την απώλεια – στοιχεία που ρίζωσαν και, εν τέλει, αποτέλεσαν τον βασικό πυρήνα του μυθιστορήματος.
4.Πώς αποφασίσατε να γράψετε για το θέμα της κακοποίησης που ταλανίζει τη σημερινή κοινωνία και ποιο είναι το μήνυμα που θέλετε να στείλετε;
Η θεματική της έμφυλης βίας προέκυψε καθώς ξετυλιγόταν μπροστά μου η ιστορία. Όσο οι σχέσεις των χαρακτήρων ξεδιπλώνονταν μέσα από την αφηγηματικό ροή, και όσο τα αίτια-αιτιατά αναδίνονταν ξεκάθαρα μπροστά μου, η πόρτα αυτή άνοιξε μόνη της και ήξερα πως έπρεπε να την περάσω. Η ερώτηση «γιατί δεν φεύγει» είναι ίσως η πιο συχνή που συνοδεύει συζητήσεις πάνω στη συγκεκριμένη παθογένεια και θέλω να πιστεύω πως το βιβλίο καταφέρνει σε έναν βαθμό να εξηγήσει γιατί δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα.
5.Πώς αισθανθήκατε με τη διάκρισή σας στα λογοτεχνικά βραβεία του 2024 του Public στην κατηγορία «Πρωτοεμφανιζόμενοι στην πεζογραφία»;
Τόσο η υποψηφιότητα στα Public, όσο και αυτή στα βραβεία του λογοτεχνικού περιοδικού «Αναγνώστης» με γέμισαν ευγνωμοσύνη και βαθιά συγκίνηση. Η υποψηφιότητα από μόνη της είναι για μένα μεγάλη νίκη, και επόμενος στόχος μου είναι να δικαιώσω τόσο το κοινό του Public όσο και την κριτική επιτροπή του Αναγνώστη για τη μεγάλη αυτή τιμή.
6.Υπάρχει συγκεκριμένη ώρα που σας επισκέπτεται η Μούσα της Έμπνευσης;
Τις πρώτες πρωινές ώρες, αν μπορείτε να το πιστέψετε. Την καλύτερη δουλειά μου την έχω γράψει το διάστημα εκείνο από τα μεσάνυχτα ως, περίπου, τις τέσσερις το πρωί. Θέλετε να το πείτε έμπνευση, συγκέντρωση, πειθαρχία, πάντως είμαι πλάσμα νυκτόβιο. Κάτι στη νηνεμία του σκοταδιού και τους απόμακρους θορύβους της πόλης με ενεργοποιούν εκείνη την ώρα.
7.Πώς αισθάνεστε όταν γράφετε τη λέξη «Τέλος» στο βιβλίο σας;
Πληρότητα. Συγκίνηση.
8.Ποιο είναι το πρώτο βιβλίο που διαβάσατε;
Αδύνατο να σας απαντήσω. Μπορώ όμως να σας πω ότι, έπειτα από τα παραμύθια και τα δεκάδες εφηβικά μυθιστορήματα (βλ. Άλκη Ζέη), τα βιβλία που αγάπησα πριν πάω στο γυμνάσιο είναι το «Ένα παιδί μετράει τα άστρα» του Λουντέμη, η «Αιολογική Γη» του Βενέζη, η «Μεθυσμένη Πολιτεία» του Πατατζή, και τέλος «Οι Άθλιοι» του Ουγκώ».
9.Πείτε μου κάτι που δεν γνωρίζουν οι αναγνώστες για εσάς.
Τραγουδάω αξιοπρεπώς.
10.Ποιος είναι ο μεγαλύτερός σας φόβος;
Δεν μου αρέσει να μιλάω για τους φόβους μου. Νιώθω ότι, ούτως ειπείν, τους ανοίγω μια μικρή χαραμάδα να μετουσιωθούν στη ζωή μου, σαν κάλεσμα. Προτιμώ να μιλάω για ελπίδες και όνειρα.
11.Με ποιον τρόπο μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί σας οι αναγνώστες;
Έχω ομώνυμο λογαριασμό σε Facebook και Instagram, καθώς και στο Goodreads. Και, φυσικά, μέσω του εκδότη μου.
12.Ένα μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στους αναγνώστες…
Σας ευχαριστώ από καρδιάς, όλη η ουσία είναι το μοίρασμα. Είμαι πάντα ανοιχτή για συζήτηση.
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας και για την υπέροχη συνέντευξη! Καλοτάξιδα τα βιβλία σας!!
Comentários