Ο Γιώργος Τσιβελέκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1997. Έχει σπουδάσει Κοινωνιολογία με κατεύθυνση Εγκληματολογίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και έχει κάνει μεταπτυχιακό στο αντικείμενο της Δημιουργικής Γραφής του τομέα Λογοτεχνίας και Γλωσσολογίας στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο με τη σύμπραξη του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας. Για δύο χρόνια διετέλεσε μέλος της οργανωτικής επιτροπής των σεμιναρίων «Έγκλημα και Κινηματογράφος» του Εργαστηρίου Αστεακής Εγκληματολογίας. Επαγγελματικά ασχολείται με μια χειρωνακτική εργασία και την επιμέλεια-διόρθωση βιβλίων.
Ποιήματα, διηγήματα, καθώς και κάποια από τα βιβλία του έχουν διακριθεί και βραβευτεί σε έγκριτους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Με τα διηγήματα «Μια λέξη... χίλιες εικόνες» (Μια εικόνα... 2.000 λέξεις, ΧΕΝ Παιανίας, 2024), «Απρίλιος 2037 μ.Χ.» (Στιγμές έμπνευσης, τόμος Ι, Κέφαλος, 2024) και «Η κληρονομιά» (Ταξίδια από χαρτί, Skillbox, 2019), καθώς επίσης και με το χριστουγεννιάτικο παραμύθι «Μόνος στο σπίτι τα Χριστούγεννα» (Η ανθολογία των Χριστουγέννων, τόμος Ι, Κέφαλος, 2023) έχει συμμετάσχει σε ανθολογίες. Κατά καιρούς, δημοσιεύονται ποιήματα και άρθρα του σε διάφορους ιστότοπους, όπως αυτόν του Hello Radio, όπου είναι και μέλος της κριτικής επιτροπής των μαθητικών διαγωνισμών που διοργανώνονται. Το Official Music Video «Η πιο όμορφη εικόνα» έχει σαν κατακλείδα το ομώνυμο ποίημά του.
Εργογραφία:
• Ο μικρός δασοφύλακας, Κέφαλος, 2024
• Παραμένων έρωτας, Sueño Books, 2024
• Ποιήματα σαν μπονσάι / 192 χαϊκού + 8 τάνκα, Sueño Books, 2023
• Οι τρεις μικροί Άι Βασίληδες, Ελκυστής, 2022
• Έρως νικημένε μάχαν, Οσελότος, 2022
•Ο επιμένων έρωτας νικά, Οσελότος, 2021
Γιώργο μου, καλωσόρισες στο blog μου. Ας ξεκινήσουμε.
Καλώς σας βρήκα! Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και το ενδιαφέρον που δείξατε για μένα και τα έργα μου!
1.Τι σημαίνει για εσένα η συγγραφή και πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τόσα διαφορετικά είδη;
Τρόπος να αλλάξουν οι συνειδήσεις και κατ’ επέκταση να γίνει καλύτερος ο κόσμος μας. Κατάθεση ενός (τουλάχιστον) μηνύματος. Μοίρασμα. Απελευθέρωση όσων κρατάει μέσα του ο δημιουργός ή έχει στο μυαλό και τη φαντασία του.
Πολλές φορές δεν είναι θέμα απόφασης. Υπάρχει κάτι που θέλει να ειπωθεί, να γραφτεί στην προκειμένη περίπτωση, το οποίο φέρει μαζί του και την ανάλογη μορφή. Ή τουλάχιστον ο λογοτέχνης οφείλει να του δώσει τη μορφή εκείνη με την οποία θα εκφραστεί και θα αποτυπωθεί στο χαρτί με τον καλύτερο δυνατόν τρόπο.
2.Θα ήθελες να μας δώσεις μια μικρή γεύση από το καινούργιο σου παραμύθι με τίτλο «Ο μικρός δασοφύλακας»;
Εννοείται. Αρχικά, να κάνω μια μικρή αποσαφήνιση: ο μικρός δασοφύλακας είναι ένα μεγάλο παραμύθι, είναι ένα παιδικό μυθιστόρημα 210 σελίδων και είναι κατάλληλο για όλες τις ηλικίες άνω των 7 ετών.
Απόσπασμα:
Το θέαμα που αντίκρισε αυτήν τη φορά φτάνοντας στο δάσος τον στενοχώρησε πολύ και του έκλεψε κάθε χαρά που είχε για τη γρήγορη απόδοσή του στο πετάλι και τη βοήθεια που είχε προσφέρει στη χελώνα.
Το μισό δάσος είχε καεί ήδη. Τα πάντα είχαν καλυφθεί με στάχτη και καρβουνιά. Αντί για εκείνο το ζωντανό πράσινο χρώμα και το όμορφο άρωμα της φύσης που σου χαλαρώνει τα στήθη, το τοπίο είχε γίνει γκριζόμαυρο και μύριζε αποπνικτικά καπνό. Ο ουρανός ήταν συννεφιασμένος, λες και οι φλόγες έφτασαν ως το ύψος του και τον έκαψαν κι εκείνον, γεμίζοντάς τον σταχτιά σύννεφα, ή λες και πενθούσε βλέποντας τη μαύρη γη από κάτω του. Ακόμη και τα πουλιά δεν κελαηδούσαν όπως την προηγούμενη φορά. Ο θάνατος του δάσους είχε αρχίσει να συντελείται ήδη.
Έπρεπε να δράσει άμεσα ο Ιάσονας, πριν να είναι πολύ αργά, για να ανατραπεί η άσχημη και θλιβερή κατάσταση. Κατέβηκε από το ποδήλατό του και το πέταξε κάτω από τη βιασύνη του. Δε θέλησε καν να το σταθεροποιήσει όρθιο. Πήγε να βρει τον Καρυδάνθρωπο στις καλλιέργειες. Μόλις έφτασε στο σημείο που καλλιεργούνταν οι καρυδιές, άρχισε να τον φωνάζει. Ο Καρυδάνθρωπος, όμως, δεν εμφανιζόταν και ξεκίνησε να ανησυχεί πολύ. Τα χέρια του έτρεμαν λίγο. Φοβήθηκε μήπως είχε πάθει κάτι κακό. Μήπως είχε καεί κι εκείνος.
Τον φώναξε άλλη μία φορά με όλη του τη δύναμη. Πρέπει να ακούστηκε σε όλο το δάσος, γιατί άκουσε τον αντίλαλό του, όπως όταν αλυχτούν οι λύκοι στην άκρη ενός βράχου και ακούγεται η ηχώ τους παντού. Αλλά ο Καρυδάνθρωπος πουθενά. Ήταν άφαντος. Σαν το κλάμα των λύκων που δε βρίσκει αντίκρισμα, έτσι και η κραυγή αγωνίας του Ιάσονα. Ο λαιμός του είχε πονέσει από τις φωνές και η καρδιά του χτυπούσε δυνατά. Απελπισμένος, άρχισε να κλαίει...
3. Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για να γράψεις το συγκεκριμένο παραμύθι;
Αφενός οι πυρκαγιές, που πλήττουν τα δάση και τα καλοκαίρια μας και απειλούν τη ζωή μας, τη ζωή των ζωντανών και τις ιδιοκτησίες μας, και αφετέρου πολλά και διάφορα προσωπικά βιώματα. Πολλά από τα γεγονότα ή και απλώς τα στοιχεία που βρίσκονται μέσα στο βιβλίο είναι αληθινά. Για παράδειγμα, η σχολική ζωή, οι βόλτες με το ποδήλατο στην εξοχή, η απόπειρα αρπαγής από ηλικιωμένη γυναίκα που πάσχει από άνοια, οι πυροβολισμοί σε ένα χωράφι με στόχο τον Ιάσονα, η εκφώνηση έκθεσης στον δήμο, η συμμετοχή σε δενδροφύτευση, η νυχτερίδα που τρακάρει στο κούτελο, ο σκύλος, οι προβληματισμοί, οι σκέψεις του Ιάσονα κ.ά. είναι αντλημένα από τη ζωή μου. Σε αυτό το βιβλιαράκι θα μπορούσα να πω ότι έχω κρύψει την παιδική μου ηλικία.
4. Ποια είναι τα μηνύματα που θέλεις να στείλεις μέσω του παραμυθιού σου στα παιδιά;
Πολλά και σημαντικά. Πιστέψτε με. Για να το ανακαλύψετε, μόνο ένας τρόπος υπάρχει... Να το διαβάσετε. Εξάλλου, ο μικρός δασοφύλακας ήδη από το εξώφυλλό του φωνάζει πως πρέπει να εγκαθιδρυθεί ο θεσμός του δασοφύλακα, γιατί η πρόληψη, η προστασία, η φύλαξη, είναι πάντα καλύτερη από την αντιμετώπιση. Στο πυροσβεστικό σώμα υπάρχουν αληθινοί ήρωες, αλλά όχι θεοί. Όταν ένα δάσος ή βουνό πιάσει φωτιά, είναι ήδη αργά. Η καταστροφή έχει αρχίσει και συντελείται. Είναι καιρός να αρχίσουμε να δίνουμε βαρύτητα στους προληπτικούς μηχανισμούς, κι αυτό είναι κάτι που αφορά σε όλους τους τομείς. Ο μικρός δασοφύλακας ήδη από το εξώφυλλό του φωνάζει πως πρέπει να αγαπήσουμε τη φύση, να αγκαλιάσουμε τα δέντρα, γιατί αυτά βρίσκονται πιο πάνω και από την υγεία μας! Η γη δεν είναι απλά το σπίτι μας, είναι η προϋπόθεση ύπαρξης της ζωής μας!
5. Θα ήθελα να μου πεις κάτι που δε γνωρίζει ο αναγνώστης για σένα.
Κάτι που δε γνωρίζουν πολλοί για μένα, αφού δε με έχουν γνωρίσει κι από κοντά, μάλλον είναι το ότι έχω αμφίπλευρη βαρηκοΐα εκ γενετής και ότι φοράω ακουστικά. Είναι κάτι που δεν το προβάλλω και δεν το χρησιμοποιώ, ενώ θα μπορούσα και μάλλον μου αξίζει. Μου αξίζει και αξίζει και για όλους τους βαρήκοους που υπάρχουν εκεί έξω να μιλάω και για αυτό, γιατί είναι μια μορφή αναπηρίας η οποία δεν είναι τόσο αναγνωρισμένη όσο άλλες (τόσο από τον κόσμο όσο και από την πολιτεία, η οποία δεν προσφέρει καμία βοήθεια ούτε καν για την αγορά των ακουστικών) και γιατί κρύβει δυσκολίες οι οποίες δε γίνονται εύκολα αντιληπτές. Δεν το χρησιμοποιούσα μέχρι στιγμής, γιατί πίστευα ότι θα με καταλαβαίνουν. Όμως, κάτι τέτοιο έχω διαπιστώσει ότι δε συμβαίνει και είναι κάτι που θα ήθελα να το αλλάξω. Θέλω να διεκδικήσω στο εξής την πραγματική αποδοχή και κατανόηση. Ολιστική αποδοχή και κατανόηση και των επιλογών που κάνω, γιατί εγώ ο ίδιος γνωρίζω καλύτερα από όλους τις δυνατότητες και τις αδυναμίες μου. Όταν δεν αναφέρουν και δε ρωτάνε τίποτα εμένα τον ίδιο για αυτό το χαρακτηριστικό μου, ενώ το βλέπουν, δεν είναι για να μη φέρουν εμένα σε δύσκολη θέση, αλλά για να μην έρθουν οι ίδιοι. Βλέπω την αμηχανία και την προσπάθεια αλλαγής θέματος, εξάλλου, όταν αποφασίζω να μιλήσω εγώ από μόνος μου. Όταν, όμως, κάτι τόσο σοβαρό επιλέγεται να παραβλέπεται, να αγνοείται και να μη λαμβάνεται υπόψιν, αυτομάτως είναι ένδειξη πως δε γίνεται αποδεκτό και πως δεν μπορώ να παίξω με τους δικούς μου όρους, αλλά με τους όρους που ισχύουν για όλους, κάτι που για μένα όμως απαιτεί περισσότερη προσπάθεια και πολλές φορές με κουράζει. Ναι, θεωρούσα ότι εν έτει 2024 πια δε θα χρειαζόταν να δώσω κάποια μάχη επ’ αυτού του θέματος, αλλά δυστυχώς χρειάζεται, καθώς και η περιθωριοποίηση και ο κοινωνικός αποκλεισμός ακόμα καλά κρατούν. Κι αυτήν τη στιγμή είμαι βέβαιος πως εκφράζω κι άλλους ανθρώπους με ανάλογα προβλήματα και πως από εκείνους γίνομαι απόλυτα κατανοητός... Έχουμε δουλειά, λοιπόν, να κάνουμε...
6. Ποια είναι τα μελλοντικά συγγραφικά σου σχέδια;
Έχουν περάσει μόλις δύο μήνες από την κυκλοφορία του μικρού δασοφύλακα, οπότε θεωρώ ότι είναι νωρίς ακόμα για να μιλήσω για το επόμενο συγγραφικό βήμα. Εκτός αυτού, μέσα σε τέσσερα χρόνια έχω κυκλοφορήσει 6 έργα και νιώθω ότι υπάρχει κορεσμός στο αναγνωστικό κοινό, κάτι που φυσικά ισχύει και γενικότερα και όχι μόνο για τη δική μου περίπτωση. Οπότε θέλω να δώσω χρόνο, τόσο για να ξεκουραστούν όσοι ήδη έχουν διαβάσει όλα μου τα έργα (τους είμαι πραγματικά ευγνώμων και με όποιον τρόπο μπορώ το ανταποδίδω) όσο και για να τα διαβάσουν όσοι ακόμα δεν το έχουν κάνει, αν και η ποιητική συλλογή «Έρως νικημένε μάχαν» έχει εξαντληθεί και οι ποιητικές συλλογές «Ο επιμένων έρωτας νικά» και «Ποιήματα σαν μπονσάι» κοντεύουν.
7. Τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις στους μικρούς αναγνώστες;
Με συνείδηση
κι αγάπη φορεμένη
να πορεύεστε.
Το μήνυμα αυτού του χαϊκού μου ήρθε στο μυαλό μου. Ώρες ώρες διαπιστώνω πως τα σημαντικότερα πράγματα τα έχω γράψει ήδη και πως δε χρειάζεται να λέω κάτι άλλο.
8. Πώς μπορεί ο αναγνώστης να επικοινωνήσει μαζί σου;
Μέσων των προφίλ μου σε Facebook και Instagram, της λογοτεχνικής σελίδας μου GTpoetry & prose στο Facebook, καθώς επίσης μέσω του e-mail μου tsivelekos@yahoo.gr.
9. Θυμάσαι ποιο ήταν το πρώτο βιβλίο που είχες διαβάσει;
Κυριολεκτικά μιλώντας, από τα πρώτα βιβλία που διάβασα ή μου διάβασε η μητέρα μου ήταν τα κλασικά παραμύθια που γνωρίζουμε όλοι μας. Τα έχω ακόμα. Δεν τα είχα σκίσει, ούτε τα είχαμε πετάξει. Από εκεί και πέρα, με έναν τρόπο πιο συνειδητό, το «πρώτο» βιβλίο που θυμάμαι να διάβασα όταν πήγαινα γυμνάσιο ήταν το «Αίνιγμα του πύργου» από την Κίρα Σίνου. Είναι τριλογία. Μου είχε κάνει δώρο στα γενέθλιά μου μια συμμαθήτρια το πρώτο βιβλίο και μετά εγώ αναζήτησα και τα επόμενα. Και κάπως έτσι από τότε βρίσκομαι σε συνεχή αναζήτηση και ανάγνωση νέων τίτλων.
Καλοτάξιδα τα βιβλία σου, Γιώργο μου. Σε ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που διέθεσες!
Κι εγώ ευχαριστώ! Ήταν τιμή και χαρά μου!
Comentarios