Έχω τη χαρά να φιλοξενώ στο blog μου, τον συγγραφέα Στάθη Τσατσαλάκη για να συζητήσουμε για το πρώτο του μυθιστόρημα, με τίτλο «Μαύρος Σεπτέμβρης, Ευανθία» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή.
Στάθη, καλωσόρισες στο blog μου.
1.Διαβάζοντας το βιογραφικό σου σημείωμα μου έκανε εντύπωση ότι έχεις παρακολουθήσει σεμινάρια πάνω σε διαφορετικά αντικείμενα, όπως στη φιλοσοφία, τη δημιουργική γραφή, την ψυχολογία, τη νομική, τη βιοϊατρική και την εγκληματολογία. Με τι ασχολείσαι σήμερα και σε τι σου χρησίμευσε η παρακολούθηση των τόσο διαφορετικών σεμιναρίων στη ζωή σου;
Η επιμόρφωση, χωρίς απαραίτητα να αγγίζει τα όρια της εξειδίκευσης, με βάζει να σκεφτώ με τρόπο πρωτόγνωρο. Πράγμα που δεν κρύβω πως με ενθουσιάζει. Αυτή την περίοδο μελετώ ένα πρόγραμμα με προσανατολισμό τις διεθνείς επιχειρηματικές διαπραγματεύσεις.
2.Τι σημαίνει για εσένα η «συγγραφή»;
Ό,τι και η ανάγνωση. Ταξίδι. Η διαφορά έγκειται στο ότι προγραμματίζω την υπόθεση, το πότε, το πού και το πώς. Για να είμαι ειλικρινής, καθώς δεν είμαι του κλάδου και γράφω χάρη εσωτερικής ευφροσύνης, δεν μου είναι καθόλου εύκολο.
3.Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για να γράψεις την «Ευανθία»;
Ένα όχι τόσο μικρό διάστημα των εφηβικών μου χρόνων, το πέρασα με τη γιαγιά μου. Μια γιαγιά ταλαιπωρημένη από τη ζωή της μα και δίκαιη. Μου έλεγε συνεχώς ιστορίες που δυστυχώς λόγω ηλικίας δεν μπορούσα να κατανοήσω και να δώσω κατάλληλη σπουδαιότητα. Μεγαλώνοντας όμως, ένιωσα μια ανάγκη να γράψω για όλα αυτά. Η γιαγιά μου, η Ευανθιώ μου, ήταν η πηγή της έμπνευσής μου.
4.Θα ήθελες να μου μιλήσεις για την ιστορία που εκτυλίσσεται στο βιβλίο σου;
Η ιστορία της Ευανθίας δεν είναι ένα ακόμα μυθιστόρημα που περιγράφει τη φωτιά και τον αφανισμό του ελληνισμού της Σμύρνης. Μέσα από μια σειρά συμπτώσεων και συγκυριών ξετυλίγεται το κουβάρι της ζωής της...
Η Ευανθία τον Σεπτέμβριο του ’22, ήταν δεν ήταν δώδεκα χρονών, όταν βρέθηκε να περιφέρεται μόνη της ανάμεσα σε τόσους άλλους ανθρώπους με την ίδια αφετηρία, το τέλος του κόσμου τους όπως τον ήξεραν. Παράξενα παιχνίδια κι ανατροπές της τύχης, την οδηγούν στα πρώιμα χρόνια της ζωής της στην Φλωρεντία, όπου ζει μέσα στον πλούτο κι έρχεται σ’ επαφή με μερικούς από τους σημαντικότερους ανθρώπους της εποχής. Μετά στη Νάξο ως ανήλικη σύζυγος ναυτικού με μια πεθερά άτεγκτη και σκληρή που έβαλε σκοπό να της δυσκολέψει τη ζωή και να στραπατσάρει τις εφηβικές της ανησυχίες.
Ύστερα, η δύναμη ενός τρελού νεανικού έρωτα την οδήγησε στη Γερμανία στις αρχές της δεκαετίας του 1930. Εκεί η Ευανθία βίωσε το ξέσπασμα του ναζισμού στο πετσί της, αν κι εκείνη έζησε το μεγαλύτερο διάστημα εκείνου του πολέμου υπό την προστασία της τύχης.
Κατόπιν τα βήματα της την οδήγησαν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, ν’ αναθρέφει τέσσερα παιδιά που δεν ήταν δικά της. Συγκυρίες; Παρόρμηση; Μοίρα; Ποιος ξέρει να πει τι απ’ όλα ήταν εκείνο που χαρτογράφησε τη ζωή της…
5.Θα ήθελα να μου δώσεις κάποια στοιχεία για την πρωταγωνίστρια του βιβλίου, με την οποία δεν σου κρύβω ότι ήρθα πολύ κοντά. Είναι υπαρκτό πρόσωπο;
Θα σου πω λίγα λόγια για τη γιαγιά μου, όπως την έβλεπα με τα μάτια μου τότε…
Η γιαγιά μου η Ευανθιώ ήταν μια γυναίκα δυνατή, έξυπνη και υπομονετική. Θυμάμαι τα μαύρα ρούχα της, που δεν τα αποχωρίστηκε ποτέ στη ζωή της και τα λεπτά μακριά μαλλιά της, που όποτε τα έβλεπα λυτά, μου έκαναν απερίγραπτη εντύπωση. Θυμάμαι ένα τενεκεδένιο κουτάκι που χώνευε μέσα τη σύριγγα και την ινσουλίνη της, μα πάνω απ’ όλα την απίστευτη εμμονή της με την τάξη και την καθαριότητα. Την έχασα έφηβος ακόμα. Ο σακχαρώδης διαβήτης της είχε πάρει από νωρίς την όραση. Εντούτοις, μας έβλεπε, σκιές - αλλά μας ξεχώριζε από μακριά από την κορμοστασιά και το παράστημα, όπως έλεγε.
Θα κλείσω με κάποια από τα λόγια της
«Αν και έζησα λίγα μόλις χρόνια της ζωής μου σε κείνο τον ευλογημένο τόπο, με καμάρι σου λέω “γιε μου” πως θα πεθάνω μια περήφανη Σμυρνιά!»
Και έτσι έφυγε. Περήφανη.
6. Ο «Μαύρος Σεπτέμβρης, Ευανθία» είναι ένα ιστορικό μυθιστόρημα. Τι είδους έρευνα σε ελκύει να κάνεις για βιβλία με τέτοιο περιεχόμενο και πόσο χρόνο αφιερώνεις για τη συγγραφή του;
Ο Μαύρος Σεπτέμβρης είναι το δεύτερο ολοκληρωμένο βιβλίο μου, το οποίο λόγω δυο τεράστιων ιστορικών περιόδων που διαδραματίζεται, έπρεπε να διαβάσω πολύ, να κατανοήσω βαθιά, να εμπνευστώ και να «χωνέψω» την ηρωίδα μέσα σε γεγονότα και καταστάσεις, με παρουσία και ισχυρή προσωπικότητα, χωρίς να αλλοιωθούν τα πραγματικά γεγονότα. Μου πήρε εννιάμιση χρόνια με μεγάλα διαλείμματα αποστασιοποίησης από τα γραπτά μου.
7.Ποιο είδος βιβλίου σου αρέσει;
Αυτά που πιότερο με ελκύουν είναι οι νουβέλες. Η νουβέλα περιγράφει δυναμικά έναν ήρωα είτε μια κατάσταση και μπορεί να αποτυπώσει με τρόπο εκρηκτικό και δημιουργικό την εξέλιξη ενός ανθρώπινου ήρωα και της κατάστασής του.
8.Ποια είναι τα επόμενα συγγραφικά σου σχέδια;
Θα ήθελα μέσα στο 2025 να ολοκληρώσω το δεύτερο μέρος του Μαύρου Σεπτέμβρη με την ιστορία της αδερφής της Ευανθίας, της Κατερίνας.
Η Κατερίνα κατάφερε να επιβιώσει στην αναμπουμπούλα της Μυτιλήνης. Για σχεδόν δυο μήνες περιφερόταν στα κρυφά, προσπαθώντας μάταια να βρει τους δικούς της. Για να τα φέρει βόλτα και να επιβιώσει έμαθε να κλέβει. Μέχρι που την «τσίμπησαν».
Κατέληξε να γίνει μέλος μιας παρέας αγοριών. Όλοι μαζί βρεθήκαν στο νησί της Μακρονήσου. Εκεί ήταν στημένος ένας καταυλισμός με δυο χιλιάδες ξεριζωμένους Πόντιους και ελάχιστους Σμυρνιούς, φτιαγμένος με συνθήκες καραντίνας. Προσπάθησε να διαφύγει… ανεπιτυχώς. Από τότε όμως της έγινε βίωμα, να μπλέκει και να δραπετεύει. Στα 17 της είχε μπει ήδη στις γαλλικές φυλακές για κλοπές κοσμημάτων, ανεκτίμητους πίνακες και εξαπάτηση πλούσιων Παριζιάνων.
9.Ένα μήνυμα που θα ήθελες να στείλεις στους αναγνώστες.
Οι πολλαπλές προσπάθειες έλκουν την τύχη!!!
Θέλω να σε ευχαριστήσω για τη συνέντευξη που μου παραχώρησες και για τον χρόνο που αφιέρωσες για να απαντήσεις στις ερωτήσεις μου.
Kommentare